ทุกครั้งที่คิดย้อนไป...

ตอนที่แพ้ท้อง

ตอนที่นมคัด นมตัน

ตอนที่อดหลับอดนอน

ตอนที่ต้องตื่นปั๊มนม เอาลูกเข้าเต้า ทุก3ชั่วโมง

ตอนที่อาบน้ำลูกไม่เป็น

ตอนที่เป็นเบบี้บลู

ตอนที่ไม่สบายก็ต้องทนใส่แมสก์นอน

ตอนที่เครียดเพราะยังเลี้ยงลูกไม่เป็น

ตอนที่ต้องอุ้มลูกทั้งคืนจนต้องนั่งหลับไป

ตอนที่ฝึกเลิกมื้อดึก

ตอนที่ฝึกเลิกเพิร์ส

และอีกหลายตอนที่บรรยายไม่หมด...

ทุกตอนที่ผ่านมา

มันคือทุกตอนที่เราไม่เคยคิดว่าเราจะผ่านมาได้

ขนาดมองย้อนกลับไป ยังรู้สึกเสมอเลยว่า

"เรานี่เจ๋งเหมือนกันนะ"

แต่คนที่เจ๋งกว่า ก็คือ "ลูก"

เพราะถ้าไม่มีลูกเป็นเหตุผล

เราจะไม่มีทางทนอะไรแบบนี้ได้เลย